Aşkının Karanlık Bir Gecesi

ay ışığı vururken pencerene
gözlerinden yanaklarına süzülen
her bir damla yaşta ben varım...

senden arta kalan
tüm hatıraları ben sahiplendim...

avuçlarımda şehir yanarken
içimdeki fırtına,sen olup akıyordu geceye...

ne bir yıldız,nede bir ağaç yaprağı
yerinden kıpırdamıyordu,
saniyeler durmuş,saliseler şaşkın...

matemin uzaktan geçen bir gemi
sessiz,çaresiz,kimsesiz...

düşlerimizde kurduğumuz,
hayallerimizde yaşatmaya çalıştığımız her ne varsa,
biraz pembe,biraz açık mavi,
depremlerde yok olan şehirler gibiydi...

bir otobüs camının buğusunda adının baş harfi
birde kalbimin sol yanında sevdam ağlıyor...

gecemin sessizliğine vururken yağmur damlaları,
şair suskun,satırlar üzgün,kelimeler sarhoş...

aşkının karanlık bir gecesinde
rüyalar bile görmek istemezken,
kabuslarla uyanmak yeni bir güne
hiç adil değildi oysa......

03:00
31.10.2006