Aşkının Huzurunda Şiiri - Ramazan Kaymazalp

Ellerinden tutabilseydim şayet
Oturup susmayı denerdim ilkin
Ne çok konuşan var bu devirde ne çok bilen ne çok seven...
Sus... yalnızca sabret
Bu ne ilk nede son yenilgin
Kim bilir daha neler göreceksin
Yeri gelecek bir kez daha yenilmek için dikileceksin
Ama söz ellerini bıraktığımı hiçbir zaman görmeyeceksin

Ellerinden tutabilseydim şayet
Oturup susmayı denerdim ilkin
Ne çok yalan var ne çok yılan vuran kıran...
Susuşumun ne anlama geldiğini bilirsin elbet
Aşklar dolaşırken vitrin vitrin
Sende oturup öylece susmayı seçebilirsin
Varsın sevda sözcükleri böylesine cömertce namertce tüketili verilsin
Sen ellerimden tutmayı deneyebilirsin

Ellerini ellerimden çekme nolur
Ellerinin yokluğunda neler yaşadığımı bir ben bilirim bir de kimsesizliğim
Ellerin kimi zaman güneş kimi zaman rüzgar kar yağmur
Ellerin ellerimde sanki dört mevsim

Çok uzaklara iki bilet almışız mutluyuz
Yavaşca yol alıyoruz ellerin ellerimde
Geceden uyumamışız gözlerimiz uykusuz
Yarınlara gidiyoruz bir bahar sabahının seherinde

Sen adın aklımda seni nasıl unuturum
Yıllar geçer ömür biter ben yine seni bulurum
Sen bu dünyada varım yokum
Tek kelimeyle huzurum...