Öğrenemiyorum sensiz ayakta durmayı
İki gizemli perdeyi sarmışlar yüreğime
İçimdeki acıyı kanatıyor üzerindeki iğneler
Aklıma geldiğince acıyorum
Gerisi boş bir nefes alış
Tohumları ağaçların ve dahi çiçeklerin
Yeni bir yaşama hazırlanıyorlar; mevsimin adı bu
Ben ölüşlerin içindeki duygularımı kurtarma çabasındayım
Ellerimi hançerlesede kader, sıyırma telaşındayım aşkını
Çare yok değil mi gidiyorsun!
Ben dünün düşüncelerini sildim sevgili
Ne yeni biri, ne dost ne de kardeş derdim
Sensiz kalışlarımı cezalandır ve dön artık
Ne gözüm yaşa tahammül eder ne sensiz geceye günüm
Dön benim biricik bebeğim
Aşkının derdindeyim...
Kayıt Tarihi : 22.2.2006 15:03:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (2)