Aşkını Unutan Ressam

elime bir kalem alıp
resmini çizmeye çalıştım
hayal ettikçe güzel gözlerini
sana sarıldığımda gelen o hissi
ağzından dökülen o musikisi sesi
hayal ettikçe
ellerim titredi sayfayı taşırdım
her ne kadar denesem de seni resmetmeyi
her seferinde daha çok
daha çok titredi elim
kağıtlar dağ misali tepelendi odamda
deniz misali taştı
sel oldu, ırmak oldu aktı gözyaşımla birlikte
o kadar mükemmelsin ki
çizdiğim hiçbir resim sana yaklaşamıyor
o kadar eşsizsin ki
hayal ettikçe senin gözlerini
gözlerim nurundan acıyor
bir sigara yakıyorum
telaş içinde çektiğim nefesler
ciğerimi sızlatıyor
sadece hayallerimde kalmış seni
anlatamamak ciğerimi sızlatıyor.
anlamıyorsun neler çektiğimi
belki de beni unuttu diyorsun uzaktan
belki de sen unuttun
aklına bile getirmiyorsun
gezerken adım adım bu şehri
gözyaşlarımdan oluşan ırmakları
görmüyor
sen o ırmakta çamurlu ayakkabını yıkıyorsun
ben seni canımdan öte seviyorum inan
inan seni çok seviyorum
üzülmüyorum beni sevmediğine
anlıyorum
sevda herkese verilmez biliyorum
fakat ben unutma istiyorum
beni seni unutmak istemiyorum
her geçen an siliniyor aklımdan izlerin
teker teker kayboluyorsun
işte ben bu yüzden seni resmetmeye uğraşıyorum
işte ben seni unutmaktan korkuyorum
çizdiğim her kağıdı da bu sebepten çöpe koyamıyorum
sana yaklaşmasa da o çizimler
senden uzaklaşmamak için onları saklıyorum
yoruldum deyip haykırasım geliyor
ellerim her zamankinden daha çok ağrıyor
ve yine
ve yeniden seni resmedemiyorum
ama bil ki her ne kadar ağrısa ellerim
her ne kadar haykırmak istese de yüreğim
seni çizmeye çalışmaktan vazgeçemiyorum
saf ve sade bir sevgi benimkisi
sade ve karşılıksız bir sevgi
karşılık beklemek
sevda da bir çıkar yol değil belki
bir türkü yakıp
dağlara serilmiş kar yığınlarına bakarak
özlem gidermek benimkisi
seslerin kulaklarımdan çok uzaklaştı
her ettiğin cümle
her söylediğin şarkı sözü o kadar uzaklaştı ki
hatırlamak istesem
hayır
hepsi hatrımdan çıktı
korktuğum başıma geldi işte
unutmak ölüm gibi bir histir...