Aşkından Şüphe Duyarım Şiiri - Müjde Işı ...

Dokunaman sana,
Don tutar parmaklarım.
Söyleyemem aşkımı,
Yas tutar dudaklarım.
Açılamam kendime,
Gömerim sen gibi anıları.
Isyan eder kaderim bana,
Hoyrat atlar gibi sancın da baş kaldırır bana.
Acın depreşiyor sızlatıyor ağrımı.
Çekmeye ne mecal bende!
Yalnız bu şehir…
Terk edilmiş aç ve yorgun bu yürek
Çekip gitmek değil marifet.
Söylemedikçe anlayıp döneceğin yok.
Ceylan sürüden ayrılmaz
Ayrılırsa ölüm ensesindedir gülüm
Bu şehirde bensiz yaşayamassın
Sen kendine bile düşmanken
Ben olmadan yapamazsın.
Dudaklarımı gözleme tek söz için
İnat etme,bak gözlerime
Korkma tekrar severim diye.
Sadece gözlerimde duymak istediğin kelimeler
Demiştin ya eğer insan çok severse,
Her haliyle derdini anlatır diye.
Ben seviyorum ve anlatmak istiyorum.
Çaresizlik değil bu benimki
Çünkü sen olsanda olmasanda ben seni seveceğim
Sana dokunamasam da seveceğim
Ben gerçek aşkı buldum
Sızlamasın bedenin
Kendini tutma ne olur
Yalnızca mükafatın kendine ömür boyu eziyet olur
Sanmaki ben hep burdayım
Seni sevsemde buralar bana zindan olur
Çekilirim matemime
Ölüm der aşkını mil gibi çekerim gözüme
Sende göremezsin bende
Iki yabancı misali
Farklı yerlerde de olsak acımız aynı olacak
Koynuna başkası girse ben diye kolların o yabancıya sarılacak
Eğer bu acıya katlanacaksan
Senin aşkından şüphe duyarım.