Aşkında aşkı Şiiri - Fikret Gürsoy

Ben sinem, Kıbrıs tan yazıyorum. Bu benim hikâyem, hiç bitmeyen ve hala devam eden. Babamın yanında çalışan bir işçiye âşık oldum önceleri selamlaşıyorduk ama sonra iş ciddiye bindi, öle güzel bakıyordu ki, âşık oldum onunda beni sevdiğine emindim ve hala daha da öle, okullar tatile girmişti ve ben de orda çalışmaya başlamıştım birbirimize deli gibi âşık olmuştuk ama bir gün babam bunu öğrendi ve bana yapmadığı kalmadı. Çok üzülmüştüm herkes üstüme gelmeye başladı. diyolardıki Sinemciğim kendi güzelline yazık, o senin yanına yakışmıyor sen zenginsin o da fakir sana ne verebilir ki diyorlardı. Ben de anneme ve babama onu bitirdiğimi Söyledim ama biz gizli gizli görüşüyorduk, çünkü biz her ne olursa olsun söz vermiştik ayrılmayacağız ne olursa olsun ölüm bile cıksa hep birbirimizi seveceğiz diye ve öylede bir gün türkiyeye memleketine gideceğini ama geri döneceğini söylemişti, abisinin düğünü vardı beni annesine anlatmış herkes beni merak ediyordu her gece telefonda konuşurduk hıçkıra hıçkıra oda bende ağlardık ve artık yalvarırdık ki Allaha bizi rahat bıraksınlar diye, şarkımızı dinler teselli ederdik birbirimizi, O içerdi bende içerdim. Ağlardık hala daha gözlerimizin içine baka baka ağlardık, 5 dakika birbirimizi görmeye bile imkân yoktu, çok zordu bizim askımız, Kıbrıs’a geri geldi sırf benim için, beni iki dakika olsun görmek için, şimdi okullar açıldı ailemden zar zor izin alarak dışarı çıkıyorum. O ise hala daha babamın yanında çalışıyor. Ailesini sildi benim için ve Kıbrıs’a geri döndü. Öyle kavgalar ediyoruz ki, küçük konu yüzünden bile ama şimdi çok iyiyiz biz evlenmeye karar verdik her ne olursa olsun biz savaşmayı öğrendik birbirimizi deli gibi çok seviyoruz.