Askına Yanılmısım Şiiri - Tiimo Baba

Sorma artık bana nasılım diye
Sensizliği serdim evimde baş köşeye
Yokluğunu dinliyorum
Zehir zemberek
Ya bırak artık beni, yoluma gideyim
Ya da iyice sar beni yüreğine
Seni yaşayayim sırilsiklam
Aşkına yanılmışim
Savaşip yenilmişim ben

Saçlarının ve taa ayak uçlarının arasında kıyılmış
Bir param parçası var artık kalbimin
Şimdi artık sadece
Durmadan saatlerce resmine bakıp
Gülümsüyorum anlamsızca
Ufacık dünyamda kendi kendime
Küfleniyorum yapayalnız hasretinle
Aşkına yanılmış
Savaşip yenilmişim ben

Hani kurşun sıksan geçmez geceden
Çektiğim her nefes
Zehir, zıkkım cigaram
Duvarlarım kas katı
Gözümün önünden gitmeyen gülüşün
Sensizlik zifiri zindan
Aşkına yanılmış
Savaşip yenilmişim ben

Sensizliğim idamımın öbür adıdır
Üşüyorum
Çocukluğumda bıraktığım heveslerim kadar özledim seni
Gecelerim çok uzun
Gecelerim çok karanlık artık

Bilmezler ki sevdiğim, bir dirhem kokuna
Vurulsam kaybolsam
Cırıl ciplak bir kavgada
Hiç sesim çıkmaz, bir damla kanım akmaz
Aşkına yanılmış
Savaşip yenilmişim ben

Bir sen var yüreğimde
Her gün tekrar tekrar sevdiğim
Gülüşüne şiirler
Kokusuna destanlar yazdığım
Şu kalbimi düşünmeden emanet ettiğim

Ne yaşadığım zaman umrumda artık
Ne de mekan
Senden uzakta değil de
Nefesinin dibinde alsaydım keşke tüm nefeslerimi
Aşkına yanılmış
Savaşip yenilmişim ben