Aşkına Pervaneyim Şiiri - Mahir Başpınar

Düşlerimde bazen güller açardı,
Kırmızı, beyazı sarısı vardı.
Her bir gül değişik koku saçardı,
Gönül peteğimin arısı vardı.

Izdırabım dinmez, derdim giz ben de,
Çilemi çekerim sevdam biz ben de,
Bakışın yaktığı gizli iz ben de,
Volkan tutuşturan perisi vardı.

Karanlık ürperir titrer savrulur,
Yanan bu yürekte güneş kavrulur,
Hayalle arzuyla sevdam yoğrulur,
Tükenmez umudun çırası vardı.

Hüzünlü yolların bitmez çilesi,
Özlem hasret ile dolu filesi,
Tufanda savrulmuş aşkın kalesi
İçinde kalbimin yarısı vardı

Efkâr girdabında döner dururum,
Düşmeden toprağa özde çürürüm,
Şebnem bile değmez mutlak kururum,
El değmez yerimde yarası vardı

Ufuklar karardı gündüzüm bitti,
Engin umutlarım kayboldu gitti,
Mahir der ki; Artık canıma yetti,
Aşkına pervane birisi vardı.