Aşkına müebbet üstelik Şiiri - Oktay Çekal

Aşkına müebbet üstelik…

Bu gün zaman ruhumda gezdi.
Tenim bir ışık olup yandı.
Bandığım hayatı, lezzetlendiren sevgili.

Sen,
Yorgun sevdamın, tırmandığı aşksın.
Yokuşlarımın sonundaki, düzlük…
Ve hatta yamaçlarıma serpilen sarıpapatyam…
Dağ kokulu, buram buram kekiğim.

Gözlerime doladığım, sımsıkı…
Bakışlarında kaybolduğum, sonsuzluğun şarkısı,
İç çektiğim yokluğunun sen rüzgârıyla,
Gecenin sonsuz dehlizlerine düşmüş gibiyim.

Duy,
Yüreğimin atışlarında dolaşan duygularımı,
Dinle dudaklarımın yazdığı sen şiirlerini,
Ruhuma konuk olan, yangınlarını gel de söndür.
Beklediğim her anın, soluğunda yaşıyorum.

Ansızın kayan yıldızın, kor ışığı gibi…
Dinmeyen bir alev oldun, tenimdeki üşümelerime,
Varlığımı tutan bir el gibisin.
Sana tutsak, sana fermanım yazılmış
Ne çare hükümlüyüm, aşkına müebbet üstelik.

Oktay ÇEKAL
06.11.2015-21.59