Aşkına Hüküm Giymişim

Tek kişilik bir mahpushanedir bu
Aşkına hüküm giymişim hasretine müebbedim
Dağlar acımasızdır bu şehirde gözüm
Yolları bozarım dağları yararım

Sensizliğin dalgaları vurmuş kıyılarıma
Ben dolamışım ömrümü hayatın devranına
Bir türlü başlayamamışım
Aşkımın o tek kişilik romanına

Bulutları çekerim üzerinden
Rüzgâra siper olurum
Ama bir tek gücüm yetmez sana
Ben sana nasıl kıyarım

Soğuk olur akşamları burada kimi zaman
Hayalin durur duvardaki kırık aynamda
Işığım olursun kimi zaman
Karanlık hücreme dolan

Güneşe uzatırım ellerimi
Sevdan uzak kalıyor bana
Gölgesine dokunurum hayalinin
Yetişemediğim aşkına hüküm giymişim

18 Mart 2013
Pazartesi