Aşkın Zamansızlığında Arındım

En son imlem düştü sevda günlüğüme
senin ummanlarında arındım,
gökkuşaklarına yeni bir renk ekledim imkansızlık tınından
aşkının zamansızlığıma kuruldum.
bağrımda her an açılan gülün solma nefesindeyim
kendimden geçip kendime geldim sen ile ben arasında
doldu gönlümün şarjı
“aradığınız kişiye ulaşılamıyoruz lütfen mesaj bırakın”
senin sesin, senin esilmen değildi gülüm
seni ecelin tülbendinden yağmur yağmur süzdüm
Gelişime sürdüğün iksirle kaldım en arkaik sevda kalıntılarında
ölümsüz tutkularla utkumun mıknatısını uzattım gülüşlerine
önce niyetlerimi çekti güvencelerin
sonra art niyetlerimi çekti çekilmezlerin arınmışlığında
kırlangıç ile kelebek karınca taşıyacak derinlerime
orda bir ömür sürüklenecek bir sen var
yıkılmayacak fildişi kulemden sonumu mumyalıyorum
ben sende öldüm, sen zaten ölüydün
bana ölmene gerek kalmışsa gel ölüver
zemherisinde çıldırmış bir bekleyiş sundum
kader bağlıyor iplerimi,kesen sen misin hayat mı
hangi ipekböceğin kozasında yalnızsın
hangi acılı bıçağın keskin halisin
beni ömründen kesecek kayıpsız gidişlerin var mı
hala iki kez kırdığım kırık aynandan mı taranırsın yalnızlığıma
kırık döküklerin göz pınarında yansır mı siluetim
ben bana benzemiyorum, sen olmuşken
gözleri bulutsu yağmur nefeslim beni sende ara