Aşkın Yolculuğu Şiiri - Nilgün Yıldırım

Küçük bir kız,aşkı merak etti birgün.
Tanıdığı herkese sordu.
Bütün oyuncaklarına baktı uzun uzun,ama anlaymadı.
Birgün babası,saksıda bir çiçek verdi kıza.
'İşte aşk bu' dedi.
'Eğer hergün sularsan,
Yapraklarını sevgiyle okşarsan,
Ona arkadaş olursan büyüyecek' dedi.
Mutlu oldu küçük kız.
Hergün suladı kendisi kadar küçük aşkını.
Uzun sohbetler etti onunla.
Bildiği ne varsa anlattı çocukça.
Bir süre sonra,çiçek saksıya sığmaz oldu.
Küçük kız,daha büyük bir saksıya taşıdı aşkıdı.
Babası haklıydı işte; büyümüştü aşk!
Zaman aktıkça,aşk büyümeye devam etti.
Aşk büyüdükçe,küçük kız büyüdü.
Ama hep daha büyük saksılara taşıdı çiçeği.
Ta ki,
Artık değişecek daha büyük bir saksı bulamayana dek.
Vebiricik aşkını alıp,saksıdan çıkardı.
Kocaman bir bahçeye saldı köklerini.
O küçük kız artık büyüdü ve öğrendi;
Aşk,sınırları olmayan bir duygu.
Onu içine sığdıracak,koca bir yürek gerek.
Ve her aşk;
Sadece kendi özgür bahçesinde kök salar.
Belki, bu yüzden iki kişiliktir sevdalar.
Bir yürekten filizlenir önce;
Kökleri hep diğerini sarar.....

07,05,2008