Aşkın Yolculuğu Şiiri - Sevgi Gül İlkan

Gönlüme saplandın
Sen kaç kurşundun kadın
Gelip kanıma yuva kurdun
Ölüp ölüp dirildim
Eksenimde dört döndüm
Yıldızları sağıp sağıp
Suyunu yangınıma döktüm
Yine kırmızı bir gündüm
Denizin üstüne serildim
İnceltilmiş bir küldüm
Kendimi çektim
Bedenim yerdeydi
Sırtıma bir el değdi
Kendine çekti
Baktım gelmişti
Hem kanımdaydı
Hem her yandaydı
Eksenimde dört döndüm
Bir bütüne döndüm
Dünya
Bir nefesten daha mı küçüktü,
Onca mesafe nasıl küçülmüştü?
Kadın!
Aşkı tattırdın.

Bir ateş belirdi güneşti
Gidip ufku deldi
Karanlık yerle birdi.
Biz aydınlığın üstünde iki kişiydik.

Kıyamet mi gelmişti,
Kime göre, neye göre gelmişti?..

Gündüz utanıp
Yer değiştirmekte geceyle, dinlensin diye!
İnsan bencildi, insan bencildi, insan bencildi!

Hep, kalbi olan yerle birdi, karanlığın içindeydi.

Aşktan bir güneş geldi, karanlık yerle birdi.
Biz aydınlığın üstünde iki kişiydik.

Bu aşk,
Elleri semadaki hasretin duasından gelmeydi...

Aşkta
Dünya bir nefesten daha küçük,
Yoksa onca mesafe nasıl küçülürdü!..