Aşkın Yedi Âlemi Şiiri - Hüseyin Turhal

Gönül mülkünde bir ferman çıktı bil, fermanıdır bu aşk.
Şular ki dilde gizlidir, zûhûr eder lisânıdır bu aşk.

O yârin kaşı mihrâbım, kirpiği tîr-i gamzesi,
Yüzün şem'ine yandıkça, canın hem pervânesidir bu aşk.

Felek bağrımda bir yara açtı ki dermanı bulunmaz,
Gözümden akıtan sel değil, bülbülün efkânıdır bu aşk.

Cefâsı bin belâ olsa, yine ben hoş görür cânım,
Bir âh ile yıkılmaz kasr-ı sabrım, imtihanıdır bu aşk.

Diler ki bir gün ola vuslat, firkat sona ersin artık,
Hicran içinde yanan kalbin tek ümidi, rızâsıdır bu aşk.

Ne dünya malına meyil eder ne de cennet ister,
İki cihanda da dâimdir, aşkın ebedî mekânıdır bu aşk.

Aşık TURHAL der ki: Bu yolda cânı kurban eyleyen çok,
Ne korku ne de endîşe, mecnûnların beyânıdır bu aşk.