Aşkın Yalan Öyküsü Şiiri - Garip Teymur

Tarihin bilinmez noktalarında bulunmuştur aşk
Ve aşk hala kendi bilinmezliklerinde hüküm sürüyor

Aşk tanrıçası hanım elleriyle yaratmaya çalışırken aşkı
Bu aşka kendisinin de düşeceğini bilememişti
Tanrıçaydı
Ama kadındı
İnsanlar içindi ona göre aşk
Her insan bir yudum içmeliydi
Her insan başka birini içmeliydi kendisinde
Tahtında aşık olan insanları seyrederken tanrıça
İrkildi ansızın
Kendisinin dahi bilmediği yüreği delice atmaya başladı
Nefesi daralıyor bakamıyordu o insanoğluna
Hani derler ya
Yürekçiği cız etmişti
Kendi yarattığı bir şeyle başa çıkamıyordu
Tanrıçaydı
Ama kadındı

Duygularını dizginleyemiyordu
Ne yapsın kadındı
Tanrıça o kadar güzeldi ki
Saçının tek teline can verilirdi
Güz kadar güzeldi
Ve kış kadar acımasız....
Her gece uykusunda masumca seviyordu onu
Tanrıçaydı
Ve insanoğluna aşık olmuştu
Nihayet yeryüzüne inmeye karar vermişti
Ellerini tutmalıydı onun
Tanrıça olmasına rağmen gözlerinde ölmeliydi
İnsanoğlu tanrıçayı görür görmez aşık oldu
Uyurken dahi birbirlerinin ellerini bırakmadılar
Hep sustular
Aşkı birde böyle yaşamak istediler

Bir gün insanoğlu başka bir kadına aşık oldu
Erkekti
Başka birini de sevdi
Belki tanrıça kadar güzel değildi
Ama seviyordu işte
Kız bir gözyaşı kadar masum
Ve her şeyden habersizdi
Tanrıça her şeyi öğrendi
Yürekçiği kaldıramazdı bu acıyı
Ama sevdiği erkeği de bırakamazdı
Bırakmamalıydı
İntikam...
Ya sevdiği erkeğe bir şey olursa...
Duraksadı
.................
Kadını öldürdü..
.....................
Duraksadı
................
kadındı
kıskandı
tanrıçaydı
ama aşıktı...

O günden kalmadır seyrek görülen delice sevdalar
İşte o gün başladı ölümüne kıskançlıklar