Harman yeli önünde, gönlüm döndü çıraya, Ezelim! .. Ebedim’sin, bakmam taca saraya,
Gel canan gel merhem ol, açtığın bu yaraya,
Hasretin dayanılmaz, sevdan yakıyor beni.
Sen yoksan cennet bile, bana kızıl kıyamet! Tanrı’nın bir lütfusun, bana en büyük nimet, Sonsuzluk ellerinde, Sevdam! Bir pembe tülbent, Hasretin dayanılmaz, aşkın yakıyor beni.
Fanusta ki su gibi, çalkandı birden dünyam, Sandım uçtu üstümden, başım üstünde ki dam, Yokluğunda gerçeğim, inan ki budur hülyam, Hasretin dayanılmaz, od’un yakıyor beni.
Bir aşk kadar zehirli,bir orospu kadar güzel.
Zina yatakları kadar akıcı,terkedilişler kadar hüzünlü.
Sabah serinlikleri; yeni bir aşkın haberlerini getiren
eski yunan ilahelerinin bağbozumu rengi solukları kadar ürpertici.
Öğlen güneşleri; üzüm salkımları kadar sıcak.
