Aşkın Ve Özgrlüğün Dili

Habire sıkılan candamarımdır, bir cellatin elinde
Birde, bir tekme vuruşuyla
Devrilen
Alnından boncuk, boncuk
Ter damlayan
Bir emekçinin
Tornasından çıkan
Darağacımın dibinde
Mıdara duran
Bir idam sehpasıdır
Boynuma geçirilen
İpin altına konulan
Özgürlük onurdur
Uğrunda
Ölmek
Umrumda bile değil
Ve
Ölmemek için
Kimseden
Medet ummam
Ey beni öldürmeye kalkışan
Halden anlamayan
Namussuz
Çığlıklarım aşıkın
Özgürlüğün dilidir
Bugün benim
Güneşim
Batıysa eğer
Bilinsin
Her batan güneşin
Bir doğuşu var
Benim yüreğim
Ateş dolulu dipsiz bir volkandır
Bre cahil bana hiç güç mü yeter. Aslan gibiyim ben

Ey suskun karanlıklarda, şahdamarımı sıkanlar
Yüreğimde yeşeren umtlarım
Bitmeyen sevgim var
Gecelerime ay
Günlerime güneş olan
Gökkuşağın yedi renginden
Çocuk gülüşlerinden
Beni terk etmeyen
Amansız bir sevdadır
O
Bende
O sevdaki
Dudaklara tunan
Mısra, mısra
Ve hece, hece okunan
Sevgi dolu
Her şiir gibi güzeldir
Hele
Birde bu can
Bu bedendeyken daha
Yarım kalmış ezgilerim, şiirlerim olmayacak benim

Aşıma, ekmeğime dert, şu başıma bela olan düzen
Zulmün, karanlığın vız gelir bana
Çünkü benim batmayan
Güneşim var
Her gecen bir cellat
Her cellatın
Bir gece olsa
Bana
Yinede bitmez
Benim şu haklı olan
Kavgam
Direnen
Her onurlu mazluma
Ecel
Yenik düşer bir gün
Ölüm
Ardında bakar
Kendine ağlar gider
Bildiğim
Şahin uçmaktan caymaz
Cellattan yürek olsa! Cellatlık yapmaz
Zülümle yok edilmez toplumlar, tomurcuklanan çiçekler

Mehmet Çobanoğlu
08.11.2020
İstanbul