Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
allah aşkı mükemmel bir şekilde anlatımış bir şiir yüreğine sağlık
Oğlum! aşk Hz. Ömer gibi çalışmak.
Böyle çalışmalara alışmak.
Hz Ebu Bekir, gibi Allahın kopmayan ipine
Sarılmak silsileyi sadatı kurmaktır.
Oğlum! aşk Hz. Ali gibi cesaretli olmak.
Hz. Osman, gibi edep dairesinde dimdik durmaktır.
Güzel eseri beğeniyle okudum eline diline kalemine sağlık selamlar.
yüreğinize sağlık gerçekten mertçe dürüdçe içinizdekileri ve o anlamlı duygularınızı çok çok güzel bir şekilde yansıtmışsınız deven o sevgi dolu yüreğinize sağlık tekrar tekrar okudum ve hep geçmiş yıllarımı hatırladım seven sevenin halinden anlar duygularınız yoğun ve anlatımın mükemmel hasret ve sevgi dolu herşey gönlünüzce olsun mutluluklar yoldaşınız olsun ve sizden hiç bir zaman ayrılmasın saygılar tebrik ederim 10+10
Güzel ve duygu dolu bir serbest okudum kaleminizden, saygıyla kutluyorum... Tam puan... Güneri Yıldız
Aşkın tarifi
Aşkı mahkemeye verdim, aşk kazandı
Mahkeme halkı aşktan yanı
Ayağa kalktı.
Bu adam aşktan anlamazdı.
Bence halk haklıydı.
Bencil benliğim azıcık meziyeti aşk sandı.
Pekiyi Hâkimim güzel hekimim aşk nasıldı?
Oğlum! aşk Hz. Ömer gibi çalışmak.
Böyle çalışmalara alışmak.
Hz Ebu Bekir, gibi Allahın kopmayan ipine
Sarılmak silsileyi sadatı kurmaktır.
Oğlum! aşk Hz. Ali gibi cesaretli olmak.
Hz. Osman, gibi edep dairesinde dimdik durmaktır.
Meğer kuru kuru aşk olmazmış.
Akmayan çeşmeden testi dolmazmış.
Aşk eziyet aşk meziyet.
Aşk yanmak aşk sevdiğini yanında duruyor sanmakmış.
Aşk çölde susuz yürümek, benliği yerlerde sürümek.
Oğlum! Veysel kareni gibi hasret çektin mi?
Hz Eyüp el enseri gibi İslamiyet ektin mi?
Aşk yargıdır aşk sargıdır zoru başarmak.
kadırgaları dağdan aşırmaktır.
Aşk nefsini eşek düşmanını döşek bilmektir.
Ah damdan düşen gelsin yanıma.
Sadıklar girsin salıma.
Hâkimim güzel Hekimim!
Bende aşka yelken açtım Aşkım.
Seni unutturacaklardan kaçtım Aşkım.
Aşkımı her yere saçtım Aşkım.
Sensizlikten şaştım kaldım Aşkım.
Âşık bülbül bulur gülü.
Sinek gördün mü kaçar gülü.
Seni koklamayan ruh ölü.
Ölü ruh neylesin gülü.
Birde ben koklasaydım Gülü Aşkım.
Hüseyin Çelebi
GÜZEL KEYİFLİ VE OKADARDA DUYGULU BİR ÇALIŞMA GERÇEKLEŞTİRMİŞSİN BAŞARILARININ DEVAMINI DİLİYORUM SEVGİ VE SAYGILARIMLA
BUDA BENİM KALEMİMDEN
'Aşkın Tarifi
Ben bir ozan oldum iki cihanda
Sevenlere devam yılmayın dedim.
Baş belası aşkın tarifesini
Soranlara? kör bir düğümdür dedim.
Aşk karmaşıklıktır acaipliktir.
Prensesi köleye diz çöktürür
Akıl ermez,çok gizemli bir sırdır,
Çözülmemiş bir bulmacadır dedim.
Aşık herteli der aşkın sırrına
Ermek nasip olmaz insan oğluna
Ne kadar karışık? diye sorana,
Arap'ın saçından beterdir dedim.'
İbrahim akın
Güzel çalışmanı beğeniyle okudum.. Yüreğine ve kalemine sağlık.. Gönülden kutluyorum.. Halim AKIN 10 PUAN
Aşkı mahkemeye verdim, aşk kazandı
Mahkeme halkı aşktan yanı
Ayağa kalktı.
Bu adam aşktan anlamazdı.
Bence halk haklıydı.
Bencil benliğim azıcık meziyeti aşk sandı.
KUTLUYORUM USTA KALEMİ........ÇOK BEĞENDİM ŞİİRİNİZİ..KALEMİNİZ DAİM OLSUN..SELAM VE SAYGILARIMLA.....
tebrikler kalemine sağlık saygılarımla
buda benimki
Aşk
Aşk!
Ne tutsaklık ne kölelik,
Kölelikten azaplığa,
Azaplıktan azatlığa,
Giden yolda,
A oğul!
Aşk özgürlüktür.
Bilal Özcan
Bu şiir ile ilgili 8 tane yorum bulunmakta