Aşkın Tarifi Şiiri - Adil İslamoğlu

Hocam, “Aşkı tarif et!” dediler,
Dedim Hâfız: Az olursa Leyla, çok olursa Mecnun eder insanı.

Aşkı manâda değil sîrette arayan,
Aynada nefsini görür, özünde kibrine sarılır.
Buldum dersin kaybedersin, yitirdim dersin buldururlar Hâfız.

Verirler eline aşkın tesbihini, say derler tanelerini.
Âşıksan kopar ipi, saymakla bitmez ki aşkın zikri.
Gece uyku girmez gözüne, gündüz dîvane gezersin,
Bir derdim var dersin eşine dostuna, bir söyler bin ah işitirsin.
Sağır sultan bile duyar sesini Hâfız, ama yâre duyuramazsın.
Unutursan aşkın sahibini,
Ağzınla kuş da tutsan bu dünyada kimseye yaranamazsın.

Nefsin yay olur, gerilir bir ok misâli atar seni yabana,
Kırk akıllı bile gelse yine de çıkaramaz,
Düşersen “o benlik” çukuruna.

Aşk; kafdağı'nda nadide bir çiçek Hafız,
Kıymet bilmeyene görünmez,
Aşkı bu dünyada arayan gönül, Gülistanda bile olsa gül'ü göremez.

Aşk bir umman, içinde yüzer binlerce balık, Üstünde uçan kuş bilirde, içindeki balık bilmez ne yazık!..
Gerçek aşkı arıyorsan Hafız,
Giy yokluk hırkasını, var "Erenler Dergâhı'na."
Hürmetle gir içeri, edeple koy başını yârin kucağına.
Büyükler der ki:
"Arayanlar bulamaz ama bulanlar hep arayanlardır."
Sen Aşkı Kur'ân'a sor Hafız,
O ki hıfzıyla kulu Rabb'iyle buluşturandır...