Aşk yoklukla birleşince;
İnsanın canını çok acıtır.
Izdırap,sevinç,bazende;
Umut verir insana....
Bazense; umutsuzlukla
başlar.
Kapatır penceresini dünyaya..
Sezmiştir yenilgiyi sessizlik ister,
yüreğinde.
Prangaya bağlanmış suçluymuş gibi...
Korkudur aslında aşk...
Umudunu yitirmiş bir hasta gibi...
Bazen,,bazende şanslıdır aşıklar..
Lakin en çokta;
zorluklarla kavuşmalar
lezzet verir diyor kimileri...
Tuttumu sıtması silkeler seni...
Çok üşütür bazende;
Ateşler seni...
Duygusaldır seven;
Ne yaptığını bilmez..
Göz yaşında saklarmış
Ağlarken kimileri..
Bu anlamda bilmezdim..
Öğretti birileri....
Kayıt Tarihi : 22.4.2010 19:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!