''üşümekteydim cizrede nemli bir otel odasında
valizimde gazali’yle kafka göz göze ağlamaktaydı. ''
_______________________________ Hasan Tan
çakıl taşlarının gönül koymasıydı su yatağına
gözlerine bir rida gibi beni örtünmeyişin
önünde tabutul ahd gibi duruyordum oysa
beyaz saraylara götüren esmer bir rüya
görebilsen 40 yaşıydım Hz. Hatice’nin…
gecede soluklanan ayın nefesini duyuyorum
inip kalkıyor göğsü şafağın muhafızlığında
latin bir alfabe canımıza okuyor
kırıyor şavkını güzel günlere zimmetli yarınlar
hür olamıyor aşk çocuk vicdanlarımızda…
haritanın boğazında tarihi müze gibi duruyor İstanbul
sefil bir griyi mavi göstermek kolay
kolay bilmemek bir incinin çektiği karın ağrısını
ve ürküterek büyütmek ormanları
biz kuyuda durabilmeyi aşk olmak zannederken
hasan, göz göze ağlatabiliyor gazali ile kafkayı…
dünyanın vücuduna yapılmış dövmedir şu mezarlar
unutulmuş çocuk ayakları ve ihtiyar bastonlar
hangi ülkenin dünyasına gitsen aynı tahassür seni karşılar
belden aşağısı felçli bir pijama
aşk oyunlarına ve
eşyanın bekleme mefhumuna sızar…
Kayıt Tarihi : 26.12.2014 01:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
bazen ve genellikle dokuz düğüm durur hayat boğazımızda...
ne güzel tevafuk oldu bu. selam ile.
TÜM YORUMLAR (1)