Aşkın Suskunluğu Şiiri - Abdulhakim Soyal

Aşkın Suskunluğu

El ele sularla birlikte gözleri, sohbette ruhu denizle...
Yüreğinde özlemden bir dağ, susuyor ateşte huzuru bulurcasına.
Kalbi tutuşmuş bir ceylanın gözlerinde... Beklediği bir söz, belki bir hayal işte!..

Sevda onları özlüyor denizin dalgalarında, bir martının çığlığıyla;
Bir vapur sesi onu kendinden alıyor sonra,
Aralarında bir mesafe belki bir kaç fersah. Haykırsa duyulacak!.. susuyor tutunduğu umudun hatrına.

Bir haç kelime topu topu işte, seslenecek gözlerine bakarak,
Seni sonsuz sevdama davet ediyorum... Belki, bu kadar yalın olmasından Suskunluğu?..
Ürperiyor kalbi, sakın!.. Sus saklı kalsın bu sevda aşkın hatrına.

Bir karacaya tutkun olur mu hiç sevda?..
Karaca ürkek, ceylan tedirgin, ne olur yapma bunu aşka,
Yüreğinde sakla sen tüm sevdaların en asilini. Zeytinin kokusuna, toprağın ruhuna sar aşkı...

- A. Hakimm... -