Tanrının ruh vermeyi unuttuğu bir gül gibiydi güzelliğin,
Güzelliğini her hatırladığımda nergis çiçekleri gelirdi aklıma.
Aynalardan yansıyan bir sevdanın yok olup gidişini hatırlatırdı,
Ölümsüz bir aşkın sureti ile yaşayan yüreğim kanardı.
Hüzünlenirdim, gözlerim dolardı, ağlardım.
Gece üzerime çökerdi,
Karanlıklarda şebboy çiçeğine benzeyen kokunu arardım,
Yıllar bir gözyaşı olup da kaymış
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;
Devamını Oku
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta