Tanrının ruh vermeyi unuttuğu bir gül gibiydi güzelliğin,
Güzelliğini her hatırladığımda nergis çiçekleri gelirdi aklıma.
Aynalardan yansıyan bir sevdanın yok olup gidişini hatırlatırdı,
Ölümsüz bir aşkın sureti ile yaşayan yüreğim kanardı.
Hüzünlenirdim, gözlerim dolardı, ağlardım.
Gece üzerime çökerdi,
Karanlıklarda şebboy çiçeğine benzeyen kokunu arardım,
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta