Aşkın Sureti Şiiri - Mehmet Sıddık Kaya

Tanrının ruh vermeyi unuttuğu bir gül gibiydi güzelliğin,
Güzelliğini her hatırladığımda nergis çiçekleri gelirdi aklıma.
Aynalardan yansıyan bir sevdanın yok olup gidişini hatırlatırdı,
Ölümsüz bir aşkın sureti ile yaşayan yüreğim kanardı.
Hüzünlenirdim, gözlerim dolardı, ağlardım.
Gece üzerime çökerdi,
Karanlıklarda şebboy çiçeğine benzeyen kokunu arardım,
Kokun ruhuma sinerdi,
Uykularım kaçardı, gözlerim açık hayallere dalardım.
Nemli rüyalarımın çayırlarında açan menekşelerde bulurdum seni.
Nilüfer gibi kusursuz tenin aydınlatırdı gecemi…