Aşkın Sonsuzluğa Dönüşü

Sen ki varoluşun unutulmuş melodisisin,
Kendi özüne dönmeye mahkûm bir kader gibi.
Ey aşk, sonsuzun içindeki tek zorunluluk,
Ey varlığın en saf çırpınışı!
Bütün nedenler erir teninde,
İrade yalnızca sende özgürdür.
Sevmenin gücüyle yeniden var olurum,
Kendi olmaya yazgılı bir yıldız gibi.
Zaman dağılır gözlerinin içinde,
Varlık, hiçlikten geri çağrılır.
Mevsimlerin eşliğinde,
Sonsuz bir çemberde sevişiriz,
Aşk, varoluşun en mutlak kudreti,
Kendi yasasına teslim olmuş özgürlük.
Ve biz, zorunlulukla sevmeye yazgılı,
Hiçleşerek var olan iki kıvılcım…
Aşk