Aşkın Son Hali Şiiri - Merve Nur Özçelik

Rüzgârla gelen yalnızlığı çekiyorum ciğerlerime
Hapsediyorum içimde kuru soğuk havayı
Burnumun ucunda ince bir sızı
Gözyaşlarımla ıslatıyorum kurumuş topraklarımı
Güneşin doğmasına var daha
Aya bakıyorum seni görüyorum
Aniden giriveriyorum önce beslenip sonra kırılmış umutlarla dolu hatıra tünelime
Çirkinleşmeye yüz tutmuş her yalan halinle karşılaşıyorum bir kez daha
Hepsi yüzüme vuran kırbaç gibi diziliyor önüme
Korkunç bir ağrı hissediyorum kalbimde
Senin bana bıraktığın.
Onunla yaşamayı öğreniyorum yavaş yavaş
Ama alışamıyorum gidişine
Garipsiyorum bu yalnızlığı sevgilim
Ay yavaş yavaş gidiyor uzaklara
Yarın yine gelecek ama kalmayacak, gidecek biliyorum
Aşk iki kişiliktir ya sevgilim, ben tek oynamasını da biliyorum artık
Yine de her şişenin dibinde arıyorum seni
Her cümlede buluyorum seni
Her bulmacayı isminle dolduruyorum
Ve sevgilim,
Kimi sevsem sen oluyor hepsi
Yokluğuna alışamadım sevgilim
Ya yollarımı sana getir artık
Ya da kalbimi getir bana
Bu son durak sevgilim
Ne gideceğim bir yol var artık
Nede kalacağım