Aşkın Sırrı Şiiri - Mehmet Görmen 2

Katidir sözüm dönmezem sözümden
Böyle bellemişim başkası gelmez özümden
Sarfınazar sayılsam dahi sakınırım gözümden
Meftuna varsın adım, ben bu sevdadan geçmedim

Narına düştüm aşkın yüreğime harlandı
Ne vakit gök kararsa gecem efkarlandı
Zannetmesin kimse bu gönül duruldu, uslandı
Refik olmuş hasret bana, ben bu sevdadan geçmedim

Göğü kıskandırır revnaklığıyla bilmez alem
En güzel sözler ona söylenir yazamaz kalem
Aşkın sırrını arasalar bulamaz bezmialem
Sır bendedir, ben bu sevdadan geçmedim

Mümbit topraklarda ektim seni demedim kimseye
Kimseyle konuşmadığımdan adım çıktı münzeviye
Olur ki sırrımı bir ademoğlu aşikar eder diye
Ben seni içimde sakladım ben bu sevdadan geçmedim

Fevkalbeşerdir bu sevda mecnun olmayan bilmez
Mecnun olan Leyla’nın bir tek varlığını sevmez
Hem dem olur hasret ona bir yere gitmez, gidemez
Özlemin bende payedir, ben bu sevdadan geçmedim

İpek mendille sarsalar merhem olmaz yaraya
Bu aşk ile sığamam koskoca dünyaya
Her gün beş vakit yalvardığımda Hüda’ya
Deva istemem, ben bu sevdadan geçmedim

Saklarım hala ben senden kalan bergüzarı
Budur bilirim yaşadığımın karı
Varsın dinmesin gönlümün harı
Yangınını da sevdim, ben bu sevdadan geçmedim