Aşkın Sıhhatinde Muttasılı Gerektiren El

Öleceğiz bu ayrılık niye
Son nemine kadar kuruyacak yağmur
Gözyaşlarını üzerimden esirgeme...!
Acırız beraber gitme… Gitme kırkikindiler üşür mevsiminde
Dikende güle sökmeyen bir naz başlar
Acışırız, sen alo dersin ben nefesimi tutarım
Acıklı şarkılar çalar ve zehri şifa gibi işler hafife alınmış incinmişliğimize…

Gitme unuturum seni, sonra aklıma küserim
Gitme, gidersen tarih gibi kalırsın üstelik rafları sarı, afları tozlu
Hiç olmaktan iyi değildir bu
Tarih gibi kalırsın ve ben seni unuturum
Mahşerde önüme çıkarsın yine unuturum
Cennetin susuz kalmış haline döner aşk
Kuyularda bayram eden Yakup göremezsin
Dudaklarımızın arasında kurulu saltanat yıkılır
Tahtan düşer kuşlar... Düşer de bize çıkacak bir gökyüzü kalmaz...

Kimsenin uğramadığı uğrayıp da durmadığı bir sekteye asmak bizi
Dudakları kavuşturmayan iklab kadar meyvesiz
Bu hiç adil olmaz sevgilim
Aşkın sıhhatinde muttasılı gerektirirken ellerimiz…

Sen elimi tutarsan ucuzluğa girer tatminkâr olmak
Şükrederim, deniz dökülür martıların gözlerinden
Sen elimi tutarsan önümüze Gülhane’den tarihi bir sokak fırlar
Havva’nın yaprağındaki çiy tanesi gibi titrer zaman
Sen elimi tutarsan gülüşünün kıvrımına değer yüzüm
Tüm allıklar kendini imhaya başlar
Bir çay bahçesi kalkıp yer verir parfümün dansına
Sen tutarsan ellerimin ezberi kalbimin ritmini zorlar
Ben bir sökülmeyim inceldiğim yerden kopamam
Taşrasını görmediğim yokluk, hüzmesinden beri olmadığım hüzün
Sen ellerimi tutarsan Allaha beraber yakalanırız
Bırakırım alfabeyi şiirlere gerek kalmaz…

Gitme, onca çocuk olmayan oyuncaklarını bırakıp gitti zaten
Arkada kalmışlık akıyor annelerin gözlerinden
Toprak çok emzik, toprak kefen cebine giren tek emanetimiz
Ayrılığa ne gerek var
beraber ne güzel ‘ innâ ileyhi Raciûn' oluruz biz…

_____________________
yazarın ruhuna el-Fatiha