Aşkın Şifresi... Şiiri - Dinmez Er

ilk ışıklarla gidiyorum teknelerin peşi sıra
deniz menevişleniyor yeşil yeşil gözlerinde
yakıcı bir sabırsızlıkla güneş şafağı parçalıyor
geceler yetmemiş, aydınlıklar kabusum oluyor
benzi solmuş ay ile güneş arasına gün girmiş
senle ben arasına ayrılık şiirleri, adressiz mektuplar
bir çırpıda geçmişi silip atan, yaşanmışlıklara
başka başka pencerelerden bakan...
iki hısım değiliz artık iki hasım olduk biz
köprüleri yakan, kaleleri nefretle yıkan
...
özlemlerim vardı benim altın kumsallı kentimde
sakız dallarına astığım, maniler dizdiğim
pınarların kuytu serinliğinde
susuzluğun serap çöllerinde
aşkla yanan kalbi, su yerine dudaklar söndürsün
dertlerimi, kederlerimi kimselere söylemedim
sahte gülüşlerde, maskeli yüzümde gizledim.
...
senden bana esmeyen meltemleredir sitemim
sende ki adresim kara zindanlardır, kelepçelendiğim
duvarlar kalbi kanatan dikenli tellerle örülmüş
havalar ayazlamasa da neden soğudum yaşamaktan?
bu akılsız başımı alıp gelmiştim sana yine de birgün
inanmazsan çık bak, ayak izlerimi kaldırımda,
bezgin, ürkek gölgemi göreceksin duruyor kapında...
...
çözdüm ben aşkın şifresini; elma şekeri,
çok ekşi, az tatlı...

Dinmez Er / Çeşme / 2010. 03. 26 /