Aşkın Sessizliği Şiiri - Yorumlar

“sonuna kadar yürümek”…

İşte aşkın tek yolu, tek anlamı bu olsa gerek… Ama öyle avaz avaz değil…

Dingin duru bir su gibi…
Buğulu camlara nameler yazar gibi…
Bir ağacın gövdesine, aşkını kazır gibi…
Gece güneşi, gündüz ayı öpmek ister gibi…

Hani desem ki; aşk’ın “gibi”likle ilintisi var gibi…
Avaz avaz çığırtkanı olduğunuzun duyulmadığı gibi…

Aşk, gerçekten “gibi bir şey mi?”
Bir varmış, bir yokmuş gibi mesela…

Dedik ya “aşkın dili lal” belki de gereksiz laf kalabalığını sevmediğindendir suskunluğu ama ya kulakları… Parmak uçlarında gelişeni bile duyurmaz mı sevgilinin, yüreğine insanın?

Yüreğinize sağlık, ömrünüze bereket duam…

Ve…
Saygı ile…

harika, canı gönülden tebriklerimle selam ve saygılar efendim...

Güzel bir eser ustam..tebrikler..

Çok güzel bir şiir okudum kaleminden değerli Talat hocam yüreğin kalemin varolsun kutlarım sunsuz saygılarımla

avazım çıktığı kadar bağırsam
savursam ruhumun karanlık çığlıklarını
nokta koyup geçtiğim imlerimin yanına
dokunabilsem parmaklarımın ucuyla
ıslak tenindeki albeniye nilüferlerin
duru aydınlığını soluklasam sevginin
uykularımın en derin köşelerindeki
gizliliği yaşam bilsem örtsem ruhuma

dizelerini yazan büyük ustaya alkışlar.
kutluyorum hocam.

Öyle içli, öyle sıcak ki, duygu seline kapılıp gidiyor insan... Severek ve keyifle okudum. Tebrikler

Her insanın aşkı yaşama biçimi apayrıdır. Ruh durumumuza göre de değişiklik gösterir bu. Yollara düşüp kendiyle söyleşe söyleşe gidiyor şair. Sorup sorguluyor, kendince yargılıyor ama o yolculukta istediği tek şey, yine de sevgi... Sevgisini sunabileceği sevgili.

Hoş bir şiirdi... Ruh dünyasının kelimelere düşmüş haliydi. Kutlarım Talat Semiz Bey. Selam ve saygılarımla...

ılık sevda yelleri vururken yüzümüze
hiç konuşmadan bakışıp kalsak gözgöze

İşte bu şiirle kalmaktı... Bazen konuşmadan anlatmak gerekir... Şiir sesiyle... Ant. Sizi çok seven...

Ne güzeldi şiir kendi yolculuğunda...

'Sen söylemeden seni anlayan'Ama böyle bir yol arkadaşına rast gelmek kaç kişiye nasiptir ki?
Hem demezler mi, en güzel yolculuk kendi yüreğine yapılandır diye.
Bir şiirde okumuştum ;

*Okunur
Yalnızlığın alınyazısı
iç_bükey bir aynadan!

Hangi insan
Düşlerini yansıtan
Bir aynaya
Bakabilir____________K. Sarıalioğlu


Şair bu şansı yakalayanlardan ki, iç _bükey aynasındakileri düşürmüş mısralarına.

Bakmayın siz günümüz sevdalarına, allanıp pullanıyorlar.Hem de nasıl bağırıyorlar avaz avaz.
Oysa gerçek sevgi ,kendi sesizliğinde büyür.

Sorular , sorular öylesine çok ki.Cevap bulmaya çalıştıkça canımız yanıyor.Dünyanın yüzünü gördükçe kışlarımız daha çetin, yazlarımız daha sıcak geçiyor.
Çıkmazlarda kalınca bir gitmek duygusu gelip oturuyor yüreğimize.Huzurlu bir yer bulmak adına.
Ama nereye? Adı sanı var mı o yerin ,bu coğrafyada ?

Olsun kalben gitmekler bile güzel geliyor yorulmuş ruhumuza. Bu yolda sadece kendimiz olsak da,yolculukların sonu hep kendimize çıksa da.

Kutlarım bu güzel dizeleri. Kaleminiz daim olsun. Saygımla.

'Öyle sarhoş olsam ki bir daha ayılmasam,
herşey bir rüya olsa unutarak uyansam, '

Şiirinizden sonra bu şarkıyı söylemek geldi içimden, 'kime ne' diyen anlamlı ve güzel bir şiirdi kutlarım saygılar....