Otur evlat...anlatayım derdimi:
Büyüklerin,aşktan söz ederdi mi?
Gönül,sevdiğini birkez gördümü;
Kara çalı,güle döner be evlat...
Aşkın yarasıdır,gördüğün aklar,
Her telinde,gözden bir damla saklar.
Dili nağme olur,uc uca ekler
Yağı erir...kül e döner be evlat...
Deniz ortasında serap çekilir
Taşı harman edip,tohum ekilir
Kumdan tuğla yapıp,kale dikilir,
Kuru tahta; ..sal a döner be evat...
Bak evlat; ..şu güneş,canlıya gıda
Ve sevgidir... duyunca, yarinden nida
Bu da kara sevda,veda sız veda;
bir nebi ye...sola döner be evlat
Kayıt Tarihi : 24.9.2008 02:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!