Aşkın Senfonisi Şiiri - Hamza Kaplan

Ne garip bir hayat bu, her şey garipten garip
Teslimiyet maddeye, sorgusuz ve sualsiz
Urgandan daha keskin, boyunlara geçmiş ip
Nasıl yaşanır bilmem, gayesiz ve hayalsiz

Bir ses, yalnızca bir ses, ölümsüz maveradan
Nedir ayrılık nedir, anlatsın bunu biri
Kimseden yardım gelmez, fayda yok masivadan
Ve tüm hakikat, girmek mezara diri diri

Bir cüce medeniyet, kişiliksiz hokkabaz
Nereden çıktı acep, bu bilinmedik bela
Vicdanlar teslim olmuş, insanlığa eziyet
Bir fecr vaktinde gelen, bir ezan ve bir sala

Bu gece bana düşen, yine sokak ortası
Daldım karanlıklara, nura bürünmek için
Bilmem kaçıncı cadde, hangi sokak lambası
Mezarda ne fark var, ha bir senin olmuş ha bin!

Yalnız çare aradım, kafam bir cenk meydanı
Hangi kapıyı çalsam, kişiliksiz cevaplar
Bir ömür aradım hep, beklenen kahramanı
Bitmek bilmez kırgınlık, hayal ve ızdıraplar

Son çare kaldı derken, karşımda bir ihtiyar
Keskin bir bakış, sanki ötenin ötesinden
O bakışla eridim, bedenimi sardı har
O an anladım ki, ben yalnızca bir hiç idim

Dövündüm gecelerce, sabaha dek ağladım
Sonra vardım huzura, huzuru tatmak için
Ellerimi kaldırdım, aşka gönül bağladım
Ey aşağılık nefsim, artık en derine in.

24 MART PAZAR 2013