Aşkın Şehidi Şiiri - Seyit Osman Akyüz

Ey sevgili;
Seni vatan gibi sevdim.
Gece nöbetleri tuttum hasretinde
Usanmadan...
Işık disiplinine riayet etmeden
Yaktım sigaramı.
Şavkın eşlik ediyordu
Gönül karanlığıma
Korkmuyordum...

Oysa ki
Ne çok taciz ateşine maruz kalmıştım
Baldırı çıplak dilberlerin
Keskin bakışlarıyla
Atılan haram kurşunlar
İman mevziimde ahlak torbalarıma saplandı...
Vurulmadım...

Tam dolduruşa alıp sevgi tüfeğimi
Emniyeti açtım
Ve sıktım düşünmeden
Seni delice sevdiğimi.
Hepsini vurdum
Katili oldum tüm kadınların
İzli mermi gibi parlıyordu gözlerim
Kahramanın olduğum düşüncesiyle...

Vuslat devriyesi geldi
Nöbeti devret dedi sevinç çavuşum
Tuttu ağır başlılığım
Haykırdım
Hasret nöbetinde vukuat yoktur diye...

Uygun adım yürüdüm
Şarjörümü çıkardım
Ve astım silahımı, artık savunmasızdım.

Ellerine uzandım
Huzurla sarıldım vatan parçası bedenine
Cudi gibi açtın ağzını
Gabar gibi konuştun
"Bitti" dedin
Ulaşılmaz dağların yankısıyla vuruldum...

Ayak uçlarına yığıldım sere serpe
Sevda askerleri okudu Kuranımı
Senin fotoğrafını tabutuma sardılar.

Geldi ayrılık vakti
Omuzlara aldılar giderken sesler duydum
Sevenler ölmez, sevmeyen gülmez diye
Ve ardından tekbirler
Şiir defterlerimle mezarımı kazdılar
Koydular bedenimi yanlızlık çukuruna
Taş kalbinden yumuşak mermer kitabeme de
"AŞKIN ŞEHİDİ"dir diye yazdılar...