Bir kadeh var elimde,
dudak payı bırakmadan içiyorum seni.
Her yudumunda biraz daha eksiliyorum,
ama işte, bu eksiliş bana hayat oluyor.
Ömür dediğin,
bir akşamüstü serinliğinde tükenen şişe,
bir yol üstü meyhanesinde unutulmuş şarkı.
Sen varsın,
ve aşkın şarabı yanaklarımda kızarıklık,
gözlerimde sonsuz bir sarhoşluk.
Biliyorum,
bir gün son kadehi kaldıracağım hayata
ve dudaklarımda senin adınla
ayrılacağım bu masadan.
Ama ne çıkar?
Seninle içilmiş bir ömür
bütün yalnızlıklara değer.
Aşk
Kayıt Tarihi : 1.10.2025 21:34:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!