I
karadeniz’in siyah ufuklarıyla dost rüzgâr,
“güneş”e yarsın bugün.
ve ellerin…
çok uzak…
okşamaz şefkatle tenimi.
II
benimki kendi ateşiyle yanmak
gözlerinde boğul
ve…
söndür beni.
III
yapımı seneler alan
bir çin porseleni değil kalbim...
bir çocuğun oyunlarıyla tuz buz…
IV
telaşsızım
hizalanmış kalbim(le)
başkasında yok olmanın
lüksünü yaşıyorum bugün.
Zeynep Ezmen
Kayıt Tarihi : 2.3.2020 16:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!