Aşkın Rengi Maviymiş

bir ben vardim,
bilinmeyen bir sehrin, bilinmeyen bir yerinde,
sonra, seni tanidim beklenmedik bir sekilde.
ansizin ama hizlica girdin hayatima
önce meraklarim oldun
zamanla tutkularim,korkularim ve vazgeçilmezim
sevgin, mavi bir örtü gibi beni sardi.
içimdeki firtinalarin yarattigi köpükleri duruladi.
acilarimi kuruladi.
mavi sana olan askimin rengiydi
mavi sonsuzlugun simgesiydi
senden önce mutluluklar ertelenirdi
gelisinle buda degisti

her yarim sen oldun,her yanim sen doldun
simdi ertelenenler, acilarim.
askinla, senden önceki tüm dertlerimi unuttum,avundum
artik seni üzmemek için,
yasamimin en sevinçli anlarini yaratiyordum.
en güzel siirleri, senin için okudum,
en güzel hayallerimi, seninle yogurdum.
mecburdum...
çünkü, seni üzmek en büyük kaygimdi.
senden önce kendimi düsünmek ayipti,
bencillik, sevgililer arasindaki ayrimdi.
kimi zaman, gözlerim daldi
kimi zaman, gönlüm kanadi.yandi...
yinede mutluydum
seni seviyordum

benim olman;
yillardir aranilan ve bir türlü ulasilamayan
paha biçilmez bir hazineyi, bulmak gibiydi
sana böyle baglanacagim en basindan belliydi
en kötülerin bitisleri,en iyilerin baslangiçlari sendin
sen, bu katarda en önde gelendin.
fakat hiç ummadik bir anda yok oldun, gittin.
yine zehirli yagmurlar yagdi üzerime,islandim
gidisinle siyahin en koyusuna boyandim
basladigim yerdeyim simdi yine
beni buldugun yere,
tipki buldugun gibi biraktin