Aşkın Rengi Kesinlikle Ebruli!
Otururken birden aklıma bir soru düştü,
Bütün dünyanın,bütün alemin inandığı aşkın rengi?
Yolda yürürken,derste müzik dinlerken,msn chat yaparken...
Düşündüm,düşündüm cevap bulamadım.
Birden fikrim geldi.
Ben bilmiyorsam belki başkaları bilir diye düşündüm
Hemen sokağa attım kendimi,delilir gibi,
Karşıdan uzun boylu,siyah saçlı gözlerinde acı yatan kadını durdurdum,
Evet...
-Size saçma gelebilir ama...
-Gece uykumdan uyandıran,derste konsantremi bozan bir soru var aklımın köşesinde,
bayan çok bilmişler gibi kibirli bir şekilde'tabiyki de sor'dedi.
Bende tereddüt etmeden'sizce aşkın rengi nedir? '
diye sordum.
Bayan birden durakladı,iç çekti ve gözlerini kaçırdı.
Surat ifadesi değişti ve kızgın bir şekilde'AŞK yok'olsada rengi siyah olur diye cevap verdi.
Tereddüt ettim yanlış kapıyımı çaldım diye,
Sonradan anladım ki aşkın tadına varamayan biriydi o.
Teşekkür edip yanından ayrıldım.
-Evet...
İşte tam sırasıydı karşıdan birbirlerine kenetlenmiş bir çift geliyordu,
Biraz utanarak,biraz çekinerek...
-Şeyyy bir soru sorabilirmiyim? dedim.
Söz hakkı verdiler,
Ve;
-Sizce saçma olabilir ama ben cevabını bulamadım ve çok merak ediyorum bana ne olur yardımcı olun dedim,
Meraklı bakışlarla beni beklediler,
-Sizce aşkın rengi nedir?
Birbirlerinin gözlerinin içine bakarak mutlu bir şekilde'pembe'dediler.
Birden acaba dedim ama aradığım cevap bu değildi.
Onlar şuan hayatı toz pembe görüyorlar; ya o kadın?
İyi günler dileyip ayrıldım.
İleriden yine birini durdurdum ve sonra yine birini,yine birini derken akşam oldu ve ben hala aradığım cevabı bulamamıştım.
Kimisi başından savıp şizofren gözüyle bakıyor,kimisi pembe diyor,kimisi siyah,kimisi beyaz....dedi.
Hemen hemen bütün renkleri söylediler ama hiç biri değildi benim aradığım cevap.
Birden telefonum çaldı.
-Efendim anne?
-Kızım gelirken tuafiyeden bana ebruli ip alırmısın? dedi.
İşte o an;
-EVET EVET anne diyerek kapadım telefonu.
Koşarak tuafiyeye gittim.
Ve;
Kasiyerci kıza; bana bitane'aşkın renginden dedim'dedim.
Kız suratıma şaşkın bakışlarla baktı.
-Yani ebruli dedim.
Aldım ve koşarak eve gittim.
-Anne bütün gün beni sokakta gezdireceğine,baştan söyleseydin ya şunu dedim.
Şaşırdı kadın doğal olarak.
Hemen odama gittim.
Ve;
Yazmaya başladım,
İnsanlar; ya çok mutlu,ya çok mutsuz,ya çok dertli yada hayatı tiye alıyorlar.
Ama yaşadıkları şeyin ne olduğunu bile bilmiyorlar,
Siyah diyenler; yanlız,mutsuz,acı çekenler.
Pembe diyenler; daha hayatın öbür yüzünü görmemişler.
Beyaz diyenlerde; belki ölmeyecekmiş gibi yaşayıp,yaşamamış gibi ölecekler.
Kayıt Tarihi : 9.12.2008 22:55:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!