Aşkın Rahmanı Şiiri - Nisâ Gülse Uygur

Kalbimin kalemi çıktı Arşı semaya,
Bilmem yeryüzü ne der bu sevdaya,
Yüzünü nur yaptım, çevirdim aya,
Şahit olsunlar haber saldım yıldızlara

Beni nereye koysan, sığamaz kalbim arşa,
Mevlam cevap versin, bütün aşıklara,
Aşk geldiği zaman, vur başını taştan taşa,
Daya yüreğini duaya, bırak kendini mevlaya,

Gözlerini sakladım, bu yıl ilkbahara,
Kim bilir belki çıkmam bir daha ki sonbahara,
Gönül ikliminde yeşeren ağaçlara, yapraklara,
Seni yazdım cana can veren toprağa,

Yüreğim derindir, meyil vermez başka mecnuna,
Kendimi kardeş yaptım leylaya,
Yokluğunda nimet varlığında,
Yeter ki senin adın yazılsın mutluluğa giden yola,

Yüreğim sırdaş, gözlerim arkadaş yağmurlara,
Melekler dinledi beni, akıttılar gözlerime yaşı damla damla,
Benim meskenim sevda, dayadım kendimi aşka,
Zamanı kaybettim, feda ettim kendimi akşamın karanlığına,

Aşka giden yol kul geçidinden geçer evvela,
Kul için yönelir önce eller Allah’a
Zaman sabırla aktığı zaman, bulunca kalpler mana,
Anlaşılır o zaman, yazarlar aşığı Aşkın Rahmanına…

(17/04/2013-01:13)