(*”Aşkın Paslı Vidası”**)

Ben sende bir yumak gibi çözülmüşüm
Elimden karşı koymak gelmemiş
Hangi dokunuş, incitmeden yıkar duvarları
Hangi bakış eritir buzul dağları
İşte sende incelip dökülmüş kurallarım…

Yaramıydı, bir seslenişte kabuğu kalktı
Korktum elbet, yine kan gölünde batacaktı
Umutlar beni, güneşin gölgesinde bıraktı
Sen uykuların, ben uykusuzluğun sırnaşığı
İki beden ten dokunuşlarında yetim kaldı…

Uykular sağır, duymaz hıçkırık uyanışını
Yollar uzun, kısaltmaz özlem şarkısı
Bir utanç meyvesi saklı avuçlarımızda
Belki ayrılık, bu aşkın paslı vidası
Vuslatı içinde kaybolan, sesin aldanışı!

“Vazgeç gönül”, desem de olmuyor
Aklın telkinini, neden hiç duymuyor
Bu yokluk ateşi, iki canı yakıyor
Belki sende bu sevgi dudakta eridi
Gün be gün sesin benden uzaklaşıyor!

13/08/2009-13:05