Aşkın Özü Şiiri - Furkan Gülden

Yine derin bir sessizlik. Yine umutsuz bir gece nöbetinde, rüzgârın eşliğiyle yollarda gözlerim. Yine seni bekledim ve sen yine gelmedin. Sen, aşkı ellerinle bitirdin, beni yıktın geçtin...

Bir sigara yaktım bu gece. Bu soğuk gecede içimi ısıtsın diye... Yeterince yanıyor zaten hasretinle. Şimdi alevler sardı bedenimi, gece nemi düştü üzerime... Dumanlar sardı ciğerimi. Ciğerim isyanlarda, 'o kahpe için çürütme beni'... diyerek boğulmuştu hıçkırıklara...

Bambaşka bir yerim olsun istemiştim sende. Sen beni de sıkıştırdın, herkesin olduğu o kalbine... Ne farkım kaldı ki ellerden şimdi. Tek farkımı ben söyledim sana, 'sevdim seni'... Ölümüne sevdim, bu yaralı yüreğimden delice sevdim...! Sözlerim gülüyor mu halâ yüzüne. Kalbin alışabiliyor mu bensizliğe...

Benim aşkım öldü şimdi. Ellerinde verdi son nefesini... Bir takım elbise, bir gelinlik olacaktı özünde. Öyle süslemiştik düşlerimizde. Şimdi toprak altında, kefenin içinde... Her gece sabahlıyorum mezarının başında. Mezarda bir cümle... 'Bana kıymayın' diyordu aşk... 'Ben bir kalpte doğarım, iki kalp birleştiğinde büyürüm. Biri giderse, işte o zaman ölürüm'... Sence haketti mi aşk bu ölümü...? Düşünüyorum umutsuz yarınları, ne olacak sonum diye... Bir deli divane ömrüm var şimdi elimde. Yoldan geçenler bile acıyor halime...

Tüm çıplaklığıyla aşk bu...! Tüm gerçekleriyle aşk bu! Aşkın özü yalandır, aşkın özü sahteliktir. Aşkın sendeki özü kahpeliktir. Aşkın tek gerçeği varsa, o da yalandan ibarettir...

FURKAN GÜLDEN