Aşkın Oyuncağı Şiiri - Bilal Özaydın

Bıraktığın gibi bulamayacaksın beni
Sevgiyle kucak açan
Her kahrına sevda diye katlanan
O hor gördüğün adam
Küçük dünyasında mahkum etti kendini

Yanıp sönen ışık gibiydin
Bir görünüp bir kayboluyordun
Hiçbir şey olmamış gibi
Hep yüksekten bakıyordun
Üzüyordu beni bu tavırların
Hatta kahroluyordum
Delicesine bir tutkuydu bu
Engelleri göremiyordum
Ve sen güllerinin yerine
Sadece dikenlerini yolluyordun üzerime
Ben farkında değildim
Ama sen benim değildin
Belki de bir oyuncaktım senin için
Ben kırılmadığım sürece
Sen oynayacaktın benimle
Öyle de oldu...

Kırdığın kalbimi toplayamadım
Yağmur yağdı hep üzerime
Gidişinin üstüne
Üşüdüğümü hissettim her gece
Oysa bir gülüşünle ısınırdı yüreğim
Ve tatlı bir bakışınla
Canlanırdı gözlerim
Bu aşk kör etmişti beni
Üstüme bastığını göremedim
Suçlusu sen değilsin bunların
Sen benim gibi nice sevdaları
Buruşturup kağıt gibi atardın
Tutulmamalıydım sana
Her gülüşünün altında yatan
Nice çirkinlikleri görebilmeliydim
Ve her seviyorum deyişinde
Bin defa yüzüne tükürmeliydim
Tertemiz duygularımla oynarken
Aşağılık olduğunu haykırmalıydım
Ama beceremedim
Ve beceriksizliğimin cezasını çekmeliydim
Çekiyorum

Kalbimi heyecana yer bırakmadan
Zincirlere mahkum ettim
Bir daha senin gibi hiç kimse
Oynayamayacak yüreğimle
Kırılan camlar gibi
Parçalarını seremeyecek yere
Artık bu kalbim
Kimseye bağlanmayacak
Ve gözlerim hiçbir zaman
Aşk için ağlamayacak
Geç olsa da
Genç bedenim yaşlansa da
Aklar düşse de saçlarıma
Artık gerçekleri görüyorum

Oyuncağın ben değilim artık
Ve ben senin değilim artık
Bıraktığın gibi bulamayacaksın
Ben aşık değilim artık
14.11.2001