Aşkın Öyküsü Şiiri - Nurullah Aydın

Hani bana sarılırken ağlardın ya içten içe
Hani sadece seninim derdin ya
Mutlu bir yuvanın hayaline imza atmıştık
Yalnız bizim olacak dünyanın özlemini taşımıştık

Gözlerim kimseyi görmüyordu
Kulaklarımda sadece senin sesin
Ve kalbimde yalnızca senin sevgin yüklüydü
O kadar mutluydum ki Allahım uçuyordum

Ve aşk hainliğini gösterdi bir gece ansızın
Uzayan tartışmalar, bir de aile baskısı
Galip geliverdi sevda denen yalan düşe
Ayrılmalıyız dedi,

Ne kadar da kolay söyleyiverdi
Sanki karşımdaki sevdiğim insan değil
Hiç tanımadığım, ellerinden tutmadığım
Boynuna bir kez olsun sarılmadığım birisiydi

Bir anda dünyam yıkıldı zannettim
Boğazımda düğümlenen bir hıçkırık
Ve kalbimde yerinden çıkarmışcasına bir çarpıntı
Uzanıverdi titreyen ellerim sigara paketine
İçime çektiğim her nefeste sanki ihaneti tadarmışcasına

Gecelerde buluyordum yalnızlığımı
Artık her şey yavan geliyordu bana
Çekip gitmeliydim bu şehirden
Bu şehir koparmıştı beni çok sevdiğim birinden