Aşkın Ortası Şiiri - Adem Öztürk

Hep kış,hep soğuk,hep kar;
hep titrek,hep zemheri,hep zehir.
Ortası yokmu aşkın.
Hep ateş,hep yangın,hep cehennem;
hep acı,hep yara,hep isyan.
Aklıma geldiğin an tutuyorum gözlerinden,
bırakma diye sitemler ediyorum,
kazıyorum sayfa sayfa,
karanlıklardan geçiyorum aydınlığa,
rüzgarın cisminde sana geliyorum,
savruluyorum saçlarında.
Hep vuslat,hep hasret,hep umut,
hep sensizlik;
hep sen, hep sen, hep sen
Bin parça yağmur oluyorum ıslanayım diye teninde,
üşüyorum soğuktan çatlamış gecelere,
açılan yaralarımdan yokluğun kanıyor,
bir sen umarsızı yüreğimin,
bir sen duyarsızı.
Ağladığım gibi gülerim aklıma düşünce sen,
aklımın uçurumlarına milyon düşen,
ya zaman dursun geçmesin senden,
ya sen kal ömrümü tüketmeden.