Aşkın Ordunayus Profesörü

Aşkın Ordunayus Profesörüydü bakışların
Hoşuma gitti doğrusu
Sinüslerimin azdığı bir günde
Başağrılarıma iyi geldi hani

Bugün hüzün ektim yüreğime unutma
Yoldu yorulan
Yokuştu gidilen yol
Titrek ve aşka direnendi dizlerim
Umutsuz yüreğimde kabaran
Bir çift üzüm gözdü
Geceyi aydınlatan
Bir çift üzüm gözdü
Yüreğimde hem ölen hem bir çiçek gibi bahara dirilen

Hüzün ekiyordum yüreğime
Ilık bir dokunuş,sıcak bir gülümseme
Olmalıydı diyordum kendime
Yada kendi kendime

Bir veda havasıydı
Lokantayı gürültüye boğan
Çekip gitmek gibiydi sanki sözlerin
Sanki bir daha olmayacakmışsın
Sanki yüreğimi kabartmayacakmışsın gibiydin

O ak o öpülesi yanakların
Gül kurusu dudakların
O masum duruş

Hüzün ekiyordun yüreğime
Tel tel dökülüyordu saçların yüreğime
Yaşlı bir adamın geçmişten gelen aşkıydın sanki
Yaşanmış ve hala yaşanan kocaman bir sevdaydın

Tozlu raflar arasında kalan hatıralarda
Eskimişti bakışların
Ve ben bir elimde bastonum bir yanımda yaşlı bedenimle
Titriyordum sevdana hüzünle
Titriyordumda dokunamıyordum sana

Elim ah o elim
Gül yanaklarına uzanıpda dokunduramadığım elim

Yıllar geçmişti sanki
Bir tır misali sevmelerimin üzerinden
Kırılmıştı sanki kolu kanadı
Can çekişiyorduda ben yetişiyordum imdada

Ölme diyordum
Ölme sevdam
Ölme hatıralarım
Sevmelerim
Gül kurusu yanaklar ıslak dudaklar
Bir çift üzüm gözlüye dokunduğum anlar

Dünyayı saran güneş misali beline dolanmışlığım
Sevdalandığım günler
Acı çeken nice yürek nice taze kokulu gün

Dostluk diyordun
yada ben dostluk en yüce değerdir diyordum
Geride baki kalan
Boynu bir yana bükük gül kokulu bakışlar

En büyüm dostumsun diyordun
Kaybetmeye korktuğum
Hüzünler arasında sevdalar arasında yeşeren
En büyük dost

Ama sen herzamanki gibi güzeldin
Güzeldi özlemlerin, sevinçlerin
İçimde öldürmeden beslediğim hüzünlerin
Sen ardına bile bakmadan giderken
Sana olan sevda çığlıkları yankılanıyordu
Özlemle çırpınan sevda dolu yüreğimden