Aşkın Ölüm Fermanı Şiiri - Madu Bala

AŞKIN ÖLÜM FERMANI

Söylesene aşk hikayemin vafasız kahramanı,
Yaktığın ateşin mührünü basmaya mı geldin,
Yürek kafesimi yıkıp özgür kalmaya mı geldin,
Yoksa kül ettiğin yerden yeniden doğmaya mı,

Yaktığın bu yangın sadece aşkı tüketmekmiş.
Şimdi anladım ne kül kaldı nede yürekte bir iz,
Küllerin hasret rüzğarında savrulup gitmesi gibi,
Dört bir yana esip yeniden yıkmaya mı geldin,

Göğsümde hissettiğim o son yanık yarası,
Sevdayı vefayı her şeyi bitiren bir acıdır,
Yüreğimdeki son kor'u söndürmüşken,
Kilitli kapıları yıkıp yeniden açmaya mı geldin

Bırakıp gittiğin o bahtsız günden beri,
Ellerinle dilinle kırdın, yaprağımı dalı mı,
Hicran ateşiyle kavuran yangının rüzgarı gibi,
Küllerimi savurup toprağa sermeye mi geldin,

Bomboş  bir yol oldu artık her bir anım,
Attığım her adım sevdana bir veda bir matem,
Yüreğimde tuttuğum, mühürlü kadim mektup,
Ölüm fermanımı okuyup imza atmaya mı geldin,

Madu Bala,
22.10. 2025.