Aşkın Noktalaması Şiiri - Sadi Atay

Sana göre belki ben;
Bir NOKTALI VİRGÜL ün ardındaki
Basit bir cümlecik;
Biraz mahçup, biraz ezik...
Yada belki ben;
SORU İŞARETİ, kıvrım kıvrım ve kat kat...
Samanyollarının anaforluğuna inat.
Ama sen VİRGÜL, virgül hep virgül...
Mutluluğum İKİ NOKTA, yeter ki sen bir gül.
Rüyada vuslat parantez,
PARANTEZ in içi söylenmez.
Gerçekte vuslat, KONUSMA ÇİZGİSİ,
Bir sürü ve alt alta.
Kuş cıvıltısı ve su şırıltısı...
Çizgilerin ardında.
Vuslatın en umulmaz yerinde;
BİRLEŞTİRME ÇİZGİSİ.
Yok başka satır...
Yok cümlenin gerisi.
Ayrılık acısı ÜNLEM; ikimizin de yüreğinde,
Bir sayfa genişliğinde...
Bir sayfa derinliğinde.
Beklemek: ÜÇ NOKTA...
Sabır: Üç nokta...

Bütün sancılı günlerden sonra,
Vuslat yeniden...
Hem de sonsuza kadar.
Ve o vuslatın sevinci;
O da üç nokta...
Yok yok olmaz!
Bu sevince üç nokta az.
Beş nokta, yüz nokta, bin nokta...
Noktalar cıvıl, cıvıl sonsuzlukta.
Artık,
Hüzün kaybolmakta puslu ufukta.
Artık,
Mutluluk dorukta.
İyi günde, kötü günde,
Hastalıkta ve sağlıkta
Aşk.
NOKTA.

1996