Bendeki sevdayla yanan mı yoktur,
Gönlümde tutuşan nar derindedir.
Aşkınla kül oldum, dumanım yoktur,
Sinem’de kaynayan zar derindedir.
Ne bir visal buldum ne bir devadır,
Gözyaşım dindi sandım, yine revadır.
Sensiz geçen ömür sanki bir yadır,
Ömrümde uzayan ar derindedir.
Ne bir haber saldın ne bir merhaban,
Umutsuz bekler oldum, ey can-ı canan.
Sensiz geçen her an bana bir zindan,
Ruhumda çalınan tar derindedir.
Kemter Abdal gibi, yollarda kalan,
Aşkınla sersefil, perişan olan.
Dermanım sensin, dertlere derman,
Kalbimde dinmeyen kar derindedir.
Kayıt Tarihi : 21.4.2025 17:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şair, içindeki ilahi sevdanın yakıcı ateşiyle derinden yanmaktadır ve bu aşkın gönlünde açtığı derin yarayla çaresizdir. İlahi sevgiliye duyduğu yoğun özlem, onu adeta kül eylemiş, varlığı O'nda erimiştir. Ne bir vuslat ne de bir şifa bulabilen şairin gözyaşları dinmek bilmezken, sensiz geçen her an ona yabancı ve ızdırap verici gelmektedir. İlahi sevgiliden bir işaret, bir tecelli bekleyen şair, umutsuzluk içinde kıvranır. Kemter Abdal gibi ilahi aşkın yollarında sersefil ve perişan bir halde, dermanı yine o ilahi sevgili de arar. Kalbindeki dinmeyen acı ve özlem derindir, bu ilahi sevdanın ateşiyle yanan ruhunun feryadıdır bu şiir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!