Aşkın Mim Hali (334) Şiiri - İbrahim Arslan

Gözümle konuştu,
Ben gözüyle konuştum.
Ağzımda 'mim’ den bir kilit,
Başlasam konuşmaya
Bu mim değil gaf olacak!
Gaflete düşeceğim.
Herşey bitecek,
Söyleyemeyeceklerim bile,
Gelecek dilime…
…
Oysa
Gözüm anlattı
Sözümü…
Gözleri verdi
Aydan bir ışık…
Gözleri,
Güneşi koydu avucuma.
Daha ne desem ki ona.
Dudaklarımı konuştursam
Gözlerim yerine,
Sözler demez,
Gözlerin dediğini.
Sözler bozabilir büyüyü
Gözler adamı
Kasavetsiz uyutabilir…
…
Mim sana dudaklarım,
Bu mim durağını
Bir tek parmağın açabilir.
Konuş desen konuşur muyum?
Git desen gider miyim?
Bilmiyorum…
…
Gözlerin ne büyük deniz.
Ben bir salla orada kürek çekiyorum…
…
Bir damla benden
Bir damla senden
Boşanacak.
Gözden düşeceğiz ikimiz,
Dudaklarımız ıslak,
Ve susarken böyle,
Konuşmadığımız ne varsa konuştuk.
…
Gün ağarırken,
Birimiz doğuya, birimiz batıya giderken.
Bir daha kavuşamayacağımızı
Ne bilirdik!
Şimdi olsa mim koymazdım dudaklarıma,
Seni seviyorum derdim.
Kulağına fısıldardım defalarca,
Öyle giderdim,
Senden…
…
Hala mim mi bana?
Hala sus mu?
Sen kara toprakta,
Ben burada sana –susarken
Susmak ne zor
Hala mim mi?
Gel Sen de çözsen kilidimi,
Konuşamasam bile,
Yazsam!
28.08.2012 Saat:12.00
*mim: Arapçada bir harf
*gaf: Arapçada bir harf. Bu iki harf aynı zamanda durak işaretidir.