Aşkın Metafiziği Şiiri - Mehmet Gündoğan 2

Rengârenk gözlerimizde çürüttük bizler birbirimizi,

sonracığıma elcağızınla verdin öpüşlerini, bekâretini;

henüz yürürlüğe girdi reflekslerimde loş göz izlerin,

mistik kumsal kokulu çakır mavisi arı matematiğin,

kımıl kımıl mâbedinin tüyler ürpertici şekillerinden;

atıştırıyordu yangınyeri ağzında burkulan kalbimi.

Et ete değince düğümlenir kasıklarımda kelimeler,

dürtülerle kilitli dimağımda tutsaktı irade ve beden;

kimilerini bilisiz yalnızlığa terkeder âşkın metafiziği,

şamdanlanır omurgasında şizoit uyurgezer eklemleri;

öylesine bir sevgi değil ki hayatın sustuğu şarkılar,

türlerin atmosferine ters kankırığı hisleri oğalayan;

güncelliğin nesneleri sürüklediği geniş yanılsamalar.