Aşkın Merkezi Şiiri - Eminnur Acar

Gel diyorsa sevdiğim, kalk gidelim Kâbe’ye
Görelim dönenleri, dönelim bizde
Hep aynı yöne dönüyor, İnsanlar
Tersine dönemezsin

Gel karışalım, bu dönenlerle seve, seve
Dönelim çağlayanlara
Semazenler dönüyor, dünya dönüyor, başım dönüyor
Döne döne şekil alıyor her ne varsa

Gerçekler anlatılmış, şeklen de
Kâbe’yi, dönüyor milyonlar, milyonlar
Duruyorlar secdeye, kaldırırsan Kâbe’yi ortadan
Kim, kime secde ediyor iyi bak

Daha nasıl anlatsın, Yaratan
Her yaratılan temsilcisidir, Yaratanın
Kendisi bilmese de
Can aziz, şah damarından yakın sana

Döne, döne hâsıl olan dünya
Tersine dönünce dağılır, bir gün
Sen gidersin, başkaları gelir
Kâbe’de bırakırsın, saçını, tırnağını

Selam verirsin, Kâbe’nin taşına
O taş da kayıt alır, elinin izi, yok başkasında
Saç ve tırnaktan da alınır, D.N.A
Ziyaretin geçti böylece, kayıtlara

Önce Kâbe’de, sonra kendi etrafında dön,
Ol, semazen,
Her ne yaratılmışsa, merkeze dönüyor
Âdemle Havva, Arafat’ta buluştu, Aşktır, Arafat

Dünyanın merkezi, Kâbe
Yaratanın daveti var, Arafat’ta, olunur, Hacı
Gerçek Hacılardan olmaktır, murat
Hacının da, Aşkın da sahtesinden korusun, ALLAH.